می خواهم بدون نشانه بگذارم و بروم ، بی صدا

در سکوت مطلق

دلم عجیب هوای جمله« به اندازه نیاز مرگ» را دارد....

بی صدا بروم،بی نشانه،بی ردپا

به این می اندیشم

تو چگونه مرا می یابی؟

تو که از من نشانی نداری؟

دلتنگم شده ای؟ روزهایت چگونه رد گذرند؟خوشحالی؟من بی نشانه می روم تا تو شادتر شوی.....

نوشته شده در شنبه 92/6/2ساعت 8:55 عصر توسط ناشناش گویا نظرات ( ) | |